Wykład „Mechanizmy stresu u psów i kotów, jak uniknąć lub przezwyciężyć stres podczas pielęgnacji”

Liczba miejsc jest ograniczona. Proszę sprawdzić u kierownika możliwość uczestnictwa.

Kateryna marzyła o weterynarii jako dziecko, kiedy zabierała swoje zwierzęta do kliniki na leczenie profilaktyczne. Kiedy dorosła, zawsze chciała być w stanie samodzielnie pomagać swoim zwierzakom. Z czasem chciała pomagać nie tylko swoim zwierzakom, ale także wszystkim, którzy tego potrzebowali. To właśnie wtedy podjęłam ostateczną decyzję o związaniu swojego życia z weterynarią. To niezwykle ciężki i stresujący zawód, ale nigdy nie pozwala się nudzić, zawsze jest się w ruchu.

Weterynaria to ciągły rozwój, nauka, zdobywanie nowych umiejętności i podnoszenie kwalifikacji. Najtrudniejsze w tym zawodzie jest podejmowanie szybkich decyzji bez czasu na zastanowienie, informowanie właścicieli zwierząt, że ich pupil umiera lub informowanie ich, że należy rozważyć eutanazję. Trudno jest zaakceptować fakt, że medycyna nie jest wszechmocna i zdarzają się sytuacje, w których nie jesteśmy w stanie pomóc i wyleczyć Tailsa.

Kateryna uważa, że zawody groomera i weterynarza łączy ciągła praca ze zwierzętami i komunikacja z ich właścicielami. Zarówno weterynarze, jak i groomerzy są zainteresowani utrzymaniem swoich klientów w zdrowiu i zapewnieniem komfortu wszystkich procedur. Aby to osiągnąć, osoby wykonujące te dwa zawody muszą rozróżniać stany normalne od patologicznych. Groomerzy, podobnie jak weterynarze, nie zawsze mają do czynienia z całkowicie zdrowymi zwierzętami, ale także ze zwierzętami, które mają pewne problemy zdrowotne, które właściciel nie zawsze może zauważyć. Dlatego też właściciele zwierząt często zwracają się do nas z rekomendacją, ponieważ groomer zauważył problem z uszami, skórą lub zębami zwierzęcia, który wymaga zdiagnozowania i leczenia.