Mastif pirenejski ma hiszpańskie korzenie: jego ojczyzną są Pireneje, pasmo górskie między Hiszpanią a Francją. Mastif ten nie został stworzony z myślą o wyglądzie czy pokazach – narodził się z konieczności. Jego główną historyczną funkcją jest ochrona stad owiec przed wilkami, niedźwiedziami i dwunożnymi złodziejami.
W średniowieczu pasterze w Hiszpanii odbywali sezonowe migracje ze swoimi stadami – czasami nawet do 800 km – a mastif iberyjski podążał za nimi jak wierny strażnik. Był niezależny, cierpliwy i potrafił podejmować decyzje według własnego uznania. Ten pies nie był posłuszny – współistniał. Dlatego do dziś uważany jest za symbol spokojnej siły i inteligentnej lojalności.
Rasa ta jest czasami mylona z mastifem hiszpańskim, ale pirenejczyk jest lżejszy, bardziej wdzięczny, ma dłuższą sierść i bardziej górskie pochodzenie. Czasami nazywany jest mastifem pirenejskim (angielski), Mastín del Pirineo (hiszpański), chociaż w życiu codziennym częściej określa się go po prostu jako „pirenejski”.
Rozmiar jest imponujący: dorosły samiec waży 70-100 kg, wysokość w kłębie wynosi 75-82 cm. Samice są nieco mniejsze. Jego ogromna głowa, głęboka klatka piersiowa, potężne łapy – wszystko w nim mówi o sile. Ale ta siła nie jest agresywna. Nie jest wojownikiem, ale obrońcą. Jego sierść jest długa, gęsta, biała z dużymi plamami – czerwonymi, szarymi lub czarnymi. Na szyi często występuje „grzywa” – gęsty podszerstek, który nadaje mu lwi wygląd. Oczy są ciemne, życzliwe i spokojne.
Siła, spokój i wewnętrzna mądrość
Mastif iberyjski żyje w pobliżu, cicho obserwuje i, jeśli to konieczne, chroni. Charakterystyczną cechą tej rasy jest jej zdolność do bycia całkowicie niezależnym, a jednocześnie subtelnie wrażliwym na ludzi. Nie marudzi, nie jęczy, nie prosi.
Rasa ta potrzebuje przestrzeni, zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Doskonale czuje się w wiejskim domu z dużym podwórkiem lub w górach. Muszą widzieć horyzont. Jednak pomimo swoich rozmiarów pirenejczyk jest łagodny w stosunku do dzieci i może być dobrym przyjacielem nawet dla małych zwierząt. Trudno go rozzłościć – ma w sobie filozoficzny spokój.
Ale nie myl tej łagodności ze słabością. Zagrożenie i górski olbrzym budzą w nim strach. Nie atakuje jednak pierwszy. Jego obrona jest ostrzeżeniem, pozą, szczekaniem, które sprawia, że wróg zmienia zdanie. Szczenięta mastifa pirenejskiego są zabawne, trochę niezdarne i bardzo szybko przywiązują się do swoich właścicieli. Ale gdy dorastają, nabierają niesamowitej godności.
Ten pies nie wymaga ścisłego szkolenia. Nie należy go łamać – można z nim negocjować. Doskonale rozumie intonację, mowę ciała i docenia szacunek. Czując miłość, reaguje lojalnością, która trwa całe życie.