Mastif pirenejski ma hiszpańskie korzenie: jego ojczyzną są Pireneje, pasmo górskie między Hiszpanią a Francją. Mastif ten nie został stworzony z myślą o wyglądzie czy pokazach – narodził się z konieczności. Jego główną historyczną funkcją jest ochrona stad owiec przed wilkami, niedźwiedziami i dwunożnymi złodziejami.
W średniowieczu pasterze w Hiszpanii odbywali sezonowe migracje ze swoimi stadami – czasami nawet do 800 km – a mastif iberyjski podążał za nimi jak wierny strażnik. Był niezależny, cierpliwy i potrafił podejmować decyzje według własnego uznania. Ten pies nie był posłuszny – współistniał. Dlatego do dziś uważany jest za symbol spokojnej siły i inteligentnej lojalności.
Rasa ta jest czasami mylona z mastifem hiszpańskim, ale pirenejczyk jest lżejszy, bardziej wdzięczny, ma dłuższą sierść i bardziej górskie pochodzenie. Czasami nazywany jest mastifem pirenejskim (angielski), Mastín del Pirineo (hiszpański), chociaż w życiu codziennym częściej określa się go po prostu jako „pirenejski”.
Rozmiar jest imponujący: dorosły samiec waży 70-100 kg, wysokość w kłębie wynosi 75-82 cm. Samice są nieco mniejsze. Jego ogromna głowa, głęboka klatka piersiowa, potężne łapy – wszystko w nim mówi o sile. Ale ta siła nie jest agresywna. Nie jest wojownikiem, ale obrońcą. Jego sierść jest długa, gęsta, biała z dużymi plamami – czerwonymi, szarymi lub czarnymi. Na szyi często występuje „grzywa” – gęsty podszerstek, który nadaje mu lwi wygląd. Oczy są ciemne, życzliwe i spokojne.
Siła, spokój i wewnętrzna mądrość
Mastif iberyjski żyje w pobliżu, cicho obserwuje i, jeśli to konieczne, chroni. Charakterystyczną cechą tej rasy jest jej zdolność do bycia całkowicie niezależnym, a jednocześnie subtelnie wrażliwym na ludzi. Nie marudzi, nie jęczy, nie prosi.
Rasa ta potrzebuje przestrzeni, zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Doskonale czuje się w wiejskim domu z dużym podwórkiem lub w górach. Muszą widzieć horyzont. Jednak pomimo swoich rozmiarów pirenejczyk jest łagodny w stosunku do dzieci i może być dobrym przyjacielem nawet dla małych zwierząt. Trudno go rozzłościć – ma w sobie filozoficzny spokój.
Ale nie myl tej łagodności ze słabością. Zagrożenie i górski olbrzym budzą w nim strach. Nie atakuje jednak pierwszy. Jego obrona jest ostrzeżeniem, pozą, szczekaniem, które sprawia, że wróg zmienia zdanie. Szczenięta mastifa pirenejskiego są zabawne, trochę niezdarne i bardzo szybko przywiązują się do swoich właścicieli. Ale gdy dorastają, nabierają niesamowitej godności.
Ten pies nie wymaga ścisłego szkolenia. Nie należy go łamać – można z nim negocjować. Doskonale rozumie intonację, mowę ciała i docenia szacunek. Czując miłość, reaguje lojalnością, która trwa całe życie.
Pielęgnacja mastifa iberyjskiego
Sierść mastifa iberyjskiego jest gęsta, średniej długości, miękka, z podszerstkiem, który może wytrzymać zarówno mroźne zimy, jak i upały w górach. Biały kolor z plamami nadaje mu niepowtarzalny wygląd, ale z pięknem wiąże się odpowiedzialność – regularna i właściwa pielęgnacja.
Szczotkowanie powinno stać się nawykiem. W okresie linienia – wiosną i jesienią – zabieg należy przeprowadzać codziennie lub co drugi dzień. W normalnych warunkach wystarczy dwa razy w tygodniu. Używaj metalowych szczotek, grzebieni z szeroko rozstawionymi zębami i szczotek do podszerstka. Zadaniem jest nie tylko usunięcie martwych włosów, ale także zapobieganie zbijaniu się sierści w kępki. Szczególną ostrożność należy zachować w miejscach za uszami, na klatce piersiowej, „spodniach” na tylnych łapach i na brzuchu – tam sierść wypada najszybciej.
Kąpiel pirenejczyka często nie jest tego warta. Ich sierść ma naturalną ochronę przed tłuszczem, więc kąpiel jest zalecana tylko co 2-3 miesiące lub w przypadku silnego zabrudzenia. Po kąpieli pamiętaj, aby dobrze wysuszyć sierść, szczególnie w głębokich obszarach, w przeciwnym razie może wystąpić hipotermia lub podrażnienie skóry. Suszenie w niskiej temperaturze i cierpliwość są idealne.
Ważne jest również, aby dbać o uszy. Uszy mastifa iberyjskiego są duże, zwisające, a zatem podatne na gromadzenie się wilgoci. Profilaktyczne czyszczenie uszu specjalnymi produktami raz w tygodniu uchroni Cię przed zapaleniem ucha środkowego. Oczy, choć nie są bardzo wybredne, muszą być oczyszczane z osadów łzowych, zwłaszcza u białych psów, aby zapobiec powstawaniu czerwonawych plam.
Paznokcie mastifów ścierają się same, jeśli pies dużo chodzi po twardych powierzchniach. Jeśli jednak zauważysz, że pazur jest wygięty, należy go przyciąć. Lepiej powierzyć to wszystko doświadczonemu groomerowi, który wie, jak bezstresowo pracować z rasami olbrzymimi.
W V.O.G DOG SALON mistrzowie pracują w tempie, do którego ta rasa jest przyzwyczajona: spokojnie, cierpliwie, bez pośpiechu. Szczególną uwagę zwraca się na czesanie podszerstka, mycie łap, czyszczenie obszarów międzypalcowych i delikatne czesanie włosów na brzuchu i klatce piersiowej.
Mastif iberyjski to dusza gór, która zeszła na równinę. Jeśli zaprosiłeś go do swojego życia, zapewnij mu opiekę, na jaką zasługuje.
