Dziś obok nas żyją zarówno rasowe zwierzęta z dokumentami, jak i tak zwane koty „outbred”, które w rzeczywistości mogą być potomkami kilku ras. Wielu właścicieli patrzy na swoje koty i zastanawia się: „Dlaczego ma takie duże łapy?”, „Skąd się wzięły te puszyste uszy z frędzlami?”, „Dlaczego cały czas do mnie mówi?”. I wtedy pojawia się główne pytanie – czy można określić, do jakiej rasy lub linii należą przodkowie kota na podstawie ich wyglądu i zachowania?
Spróbujmy to wspólnie ustalić – naukowo i logicznie.
Znaki zewnętrzne, które mogą zdradzić rasę
Pierwszą rzeczą, na którą zwracasz uwagę, jest wygląd. Wiele kotów, nawet bez rodowodu, ma charakterystyczne cechy, które przypominają konkretną rasę.
Kształt głowy. U kotów brytyjskich i szkockich jest ona okrągła, u Maine Coonów wydłużona i szeroka, a u syjamów i orientów wąska i klinowata.
Uszy. Są ogromne i spiczaste, jak u kotów abisyńskich; małe zaokrąglone uszy z frędzlami, jak u Maine Coonów; i klapnięte uszy, jak u Scottish Folds.
Oczy. U wielu ras kolor oczu jest orientacyjny: jasnoniebieski u syjamów i ragdolli, miedziany u brytyjczyków i szmaragdowy u rosyjskich niebieskich.
Ciało. Smukłe i długie – podobne do orientalnych lub syjamskich; krępy i ciężki – brytyjski lub Maine Coon; mały i wdzięczny – birmański lub singapurski.
Ogon. Syberyjczyki mają gruby i puszysty ogon, orienty mają długi i cienki ogon, a Maine Coony mają ogon w kształcie lisa.
Zachowanie i charakter jako wskazówka
Zachowanie jest równie ważnym wskaźnikiem. W końcu geny również determinują charakter.
Jeśli kot ciągle „gada”, miauczy głośno i długo, może mieć syjamskich lub orientalnych przodków.
Jeśli uwielbia wodę, a nawet nurkuje w wannie, jest to wskazówka tureckiego Vana.
Nadmierna łagodność, miłość do rąk i „lalkowaty” relaks to cechy Ragdolli.
Jeśli kot lubi wysokie półki i wspina się wyżej niż inni, może to być Maine Coon lub Abisyńczyk.
Drapieżne zachowania łowieckie, ciągłe „polowanie” nawet na zabawki, to cechy kotów bengalskich.
Tak więc uważny właściciel może odkryć cały świat wskazówek na temat przodków kota, patrząc nie tylko na jego wygląd, ale także na jego nawyki.
Główne cechy różnych ras kotów
Aby ułatwić identyfikację ewentualnych przodków Twojego kota, warto poznać najbardziej charakterystyczne cechy poszczególnych ras. Dzięki nim dowiesz się, które „geny” dominują nawet u kota rasowego. Poniżej znajdziesz przykłady unikalnych cech, które rzadko powtarzają się u innych.
Maine Coon – ogromny rozmiar ciała, puszysty ogon lisa, frędzle na uszach i głębokie spojrzenie.
Brytyjski krótkowłosy – okrągły pyszczek, gęste ciało, krótka pluszowa sierść i miedziane oczy.
Scottish Fold – uszy skierowane do przodu i w dół, okrągła głowa, łagodny wyraz.
Koty syjamskie – bardzo smukłe ciało, długie łapy, głowa w kształcie klina, niebieskie oczy i głośna, rozmowna osobowość.
Orientalny – ciało podobne do syjamskiego, ale w dowolnym kolorze; duże uszy jak „anteny satelitarne”.
Abisyński – gładka sierść z tickingiem (kilka kolorów na jednym włosie), aktywność i wdzięk.
Bengalski – jasny lamparci lub marmurkowy wzór na sierści, wysoki poziom energii.
Ragdoll – duże, miękkie ciało, niebieskie oczy, delikatność i „lalkowatość” po wzięciu na ręce.
Turkish Van – miłość do wody, białe ciało z czerwonymi plamami na głowie i ogonie.
Kot syberyjski – gęsta potrójna sierść, silne ciało, okrągła kufa z szerokimi kośćmi policzkowymi.
Rosyjski niebieski – eleganckie ciało, szmaragdowe oczy, gęsta szaro-niebieska sierść z połyskiem.
Sfinks – brak sierści, pomarszczona skóra, ogromne uszy i niemal „ludzki” wyraz twarzy.
Kot birmański – aksamitna sierść, duże żółto-złote oczy, zwarte, ale muskularne ciało.
Singapurski – najmniejsza rasa, jasnobeżowy kolor, bardzo duże oczy w stosunku do ciała.
Norweski leśny – masywne ciało, „kołnierz” futra wokół szyi i puszysty długi ogon.
Perski – płaski pysk, gęste futro, majestatyczne ruchy.
Egzotyczny krótkowłosy – wygląda jak pers, ale ma krótką, pluszową sierść.
Cornish Rex – kręcone włosy, smukłe ciało, duże uszy.
Devon Re x – również ma kręcone futro, ale krótsze łapy i niemal „bajkowy” wyraz twarzy.
Ta lista może być długa, ponieważ świat ras jest niezwykle zróżnicowany. Najważniejsze jest zwrócenie uwagi na kombinację kilku cech, ponieważ jeden parametr może się powtarzać w różnych rasach, ale kombinacja jest już wskazówką co do dziedziczności.
Testy DNA dla kotów: nowoczesny sposób na poznanie prawdy
Obecnie nawet zwierzęta mają możliwość poddania się testom genetycznym. Wyspecjalizowane firmy oferują testy, które analizują próbkę śliny lub sierści i pokazują
jakie rasy występują wśród przodków,
procent dziedziczności,
możliwe choroby genetyczne, do których istnieje predyspozycja,
cechy charakteru, które są związane z genami.
Nie jest to tania przyjemność, ale dla wielu właścicieli to prawdziwe odkrycie. W końcu czasem badanie wykazuje, że „zwykły kot podwórkowy” ma w swoich przodkach aż trzy różne rasy, a jego ulubione nawyki to nie przypadek, a genetyczne dziedzictwo jakiegoś przypadkowego lamparta. 😂
Powszechne mity na temat identyfikacji rasy
Bardzo często właściciele wyciągają wnioski na temat pochodzenia kota na podstawie powierzchownych znaków. Nie zawsze jest to jednak poprawne.
Mit 1: kolor sierści określa rasę. W rzeczywistości każdy kolor może występować w kilku różnych rasach. Na przykład, czarne koty występują zarówno wśród kotów brytyjskich, jak i rasowych.
Mit 2: Wszystkie rude koty to Maine Coony lub ich potomkowie. Rude umaszczenie nie jest związane z konkretną rasą i posiada je ogromna liczba „zwykłych” kotów.
Mit 3: Puszysty ogon oznacza rodowód. Może to być oznaka syberyjskich lub norweskich leśnych przodków, ale puszystość występuje również u metysów, a nawet u tych, których rodzice nie mają puszystego ogona.
Mit 4: Jeśli kot jest inteligentny lub łagodny, jest rasowy. Poziom inteligencji i charakter zależą od osobowości, wychowania i tylko częściowo od genów.
Mit 5: Wszystkie koty rasowe są takie same. Jest to powszechne błędne przekonanie. W rzeczywistości „outbred” nie oznacza „zwyczajny”. Koty te często mają unikalną mieszankę cech, które czynią je wyjątkowymi. W rzeczywistości są ludzie, którzy wolą adoptować koty rasowe, ponieważ uważają je za znacznie bardziej wyjątkowe niż ich rasowi krewni.
Wnioski.
Czy ważne jest, aby znać pochodzenie swojego kota?
Ustalenie pochodzenia kota to zawsze ciekawa przygoda. Wygląd i zachowanie mogą dać ci wiele wskazówek, a nowoczesne testy DNA mogą nawet ujawnić prawdziwą historię genetyczną twojego kota. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że niezależnie od tego, czy Twój kot ma rodowód, czy jest czystej krwi, jego wartość nie tkwi w jego pochodzeniu, ale w jego wyjątkowości.
Każdy kot ma swój własny charakter, nawyki i cechy, które sprawiają, że jest wyjątkowy dla swojego właściciela. Wiedza o możliwych przodkach to sposób na lepsze zrozumienie potrzeb zwierzęcia, zwrócenie uwagi na jego zdrowie w odpowiednim czasie i poczucie jeszcze głębszej więzi ze swoim wiernym przyjacielem.
W końcu nie ma znaczenia, czy twój kot ma niebieską krew. Liczy się to, że jest częścią twojej rodziny i zależy ci na nim.
