- Jak psy komunikują się ze swoim gatunkiem
- Jak psy rozpoznają zapachy
- Jak psy rozumieją mowę ciała i mimikę twarzy?
- Znaczenie dźwięków
- Wnioski.
Komunikacja jest integralną częścią życia każdego żywego organizmu. Życie bez możliwości przekazywania informacji byłoby nie tylko prymitywne, ale wręcz niemożliwe. Istoty żywe mają swoje własne sposoby komunikacji: ludzie komunikują się głównie za pomocą mowy, zwierzęta używają dźwięków, mimiki twarzy, pozycji ciała, a nawet zapachów. Dzisiaj porozmawiamy o sposobach komunikowania się naszych domowych przyjaciół, psów. Nie ma wątpliwości, że każdy właściciel chciałby zrozumieć język swojego zwierzaka.
Sposoby, w jakie psy komunikują się ze swoimi pobratymcami
1). Zmysł węchu. Powszechnie wiadomo, że psy są niestrudzonymi węszycielami i to nie tylko dla zabawy, ponieważ jest to prawdopodobnie sposób, w jaki otrzymują lub przekazują najwięcej informacji.
2). Mowa ciała (mimika twarzy, pozycja niektórych narządów lub części ciała) jest kolejnym ważnym sposobem komunikacji dla psów.
3). Dźwięki. Zapachy i ruchy psów często mogą powiedzieć więcej niż wydawane przez nie dźwięki, więc głos zwykle przekazuje mniej informacji niż inne sposoby komunikacji, ale nadal jest niezbędny.
Każdy z tych rodzajów komunikacji ma swoje miejsce w świecie naszych czworonożnych przyjaciół i jest bardzo ważny w ich socjalizacji. Przyjrzyjmy się więc bliżej każdemu z nich w dalszej części tego artykułu.
Rozpoznawanie zapachów przez psy
W życiu ludzi zapachy nie odgrywają kluczowej roli w egzystencji lub komunikacji, w przeciwieństwie do psów. Nie powinniśmy być zaskoczeni nawykiem węszenia naszych mniejszych przyjaciół, ponieważ zbierają one tak wiele informacji za pomocą zmysłu węchu, że nawet nie jesteśmy w stanie sobie tego wyobrazić. Komunikując się ze swoimi pobratymcami, psy często wydzielają feromony, z których każdy ma specjalny zapach i znaczenie. Zapach może na przykład powiedzieć więcej o „rozmówcy” niż cokolwiek innego:
– Identyfikacja, ponieważ każdy pies ma swój unikalny zapach, który sprawia, że jest rozpoznawalny dla innych, a ludzie używają w tym celu imion;
– stan emocjonalny – zapach zwierzęcia zmienia się w zależności od strachu, podniecenia lub agresji;
– Aktywność seksualna – zmiana zapachu wydzielanego przez samicę wskazuje na jej gotowość do krycia;
– preferencje żywieniowe zwierzęcia można poznać po zapachu z pyska lub sierści.
Psy mają kilka sposobów przekazywania informacji za pomocą zapachu. Jednym z najczęstszych jest znakowanie moczem. Mocz jest używany przez zwierzęta do oznaczania swojego terytorium; pozostawiania śladów w celu zapamiętania trasy lub bezpiecznej strefy; wyrażania i potwierdzania swojego statusu; samice informują samce, że są gotowe do krycia. Ślady te mogą również dostarczyć wielu ważnych informacji o zwierzęciu, takich jak wiek, płeć, stan zdrowia, a nawet stan emocjonalny.
Innym sposobem jest przekazywanie zapachów przez gruczoły. Psy mają gruczoły na łapach, uszach, ogonie i wokół odbytu, z których każdy emituje inny zapach i niesie inną wiadomość. Gruczoły odbytowe mogą głównie informować o stanie zdrowia i nastroju psa; gruczoły międzypalcowe są aktywowane w przypadku niepokoju lub strachu; gruczoły uszne i pyskowe można nazwać psim paszportem, ponieważ pomagają zwierzętom rozpoznawać się nawzajem; gruczoły ogonowe emitują zapach, aby pozostawić ślad, gdy ogon się porusza.
Innym sposobem komunikacji za pomocą zapachu jest oddychanie i wydzielanie śliny. W ten sposób psy otrzymują informacje o stanie emocjonalnym swojego partnera, którego zapach śliny zmienia się, gdy jest podekscytowany. Dzięki zapachowi śliny psy dowiadują się, co jadł ich partner. Pewien nieprzyjemny zapach oddechu może również sygnalizować problemy zdrowotne.
Jak psy rozumieją mowę ciała i mimikę twarzy?
Psy mogą również komunikować się ze sobą poprzez pozycję ciała, postawę i mimikę twarzy. Demonstrując określone ruchy, ujawniają swój status, podekscytowanie, strach, agresję, życzliwość itp. Przyjrzyjmy się, co oznaczają te zachowania.
Istnieją trzy główne rodzaje psich emocji: przyjazne, niepewne i agresywne.
Typ przyjazny. Przyjazny i wesoły kontekst można odczytać w następującym zachowaniu: ruchy zwierzęcia są zrelaksowane i płynne, ciało jest zrelaksowane, usta są otwarte, a język wysunięty. Uszy są w najbardziej znanej pozycji dla tego konkretnego psa. Ważne jest, aby zrozumieć, że u niektórych zwierząt zwykła pozycja uszu będzie leżąca, a u innych – stojąca, w zależności od rasy lub cech zdrowotnych psa. Machanie ogonem nie jest zbyt szybkie, ale szerokie.
Typ niepewny. Jeśli pies odczuwa strach, panikę lub czyjąś dominację nad nim, będzie zachowywał się w następujący sposób: ogon jest schowany, uszy są przyciśnięte do głowy, a sama głowa jest opuszczona lub wciśnięta w ciało. Tylne kończyny będą opuszczone na ziemię. Jeśli pies unika kontaktu wzrokowego, odwraca głowę, oblizuje wargi i ziewa, oznacza to zamiar uniknięcia konfliktu. Gdy pies jest przestraszony, może okazywać agresję (warczeć, zagryzać zęby), ale jego strach będzie zdradzać niepewność w ruchach: uszy i ogon schowane, ciało opuszczone.
Typ agresywny. Ten typ psa będzie wyglądał na podekscytowanego i spiętego. Temu podnieceniu będzie towarzyszyć szczekanie, a sierść na grzbiecie będzie uniesiona. Postawa ciała może różnić się w przypadku agresji lub dominacji. W przypadku dominacji pozycja ciała psa, ogon i spojrzenie są wyprostowane, a uszy podniesione. Jeśli jednak jest to agresja, przód ciała będzie opuszczony. Ten typ zachowania może stanowić największe zagrożenie dla drugiego psa.
Znaczenie dźwięków
Wokalizacja jest również ważną częścią komunikacji psów. Psy używają szerokiej gamy dźwięków do wyrażania swoich emocji, intencji i interakcji społecznych. Główne z nich to warczenie, szczekanie, skomlenie (skomlenie, skomlenie) i wycie.
– Warczenie. Dźwięk ten może mieć znaczenie pozytywne lub negatywne. Aby go zrozumieć, należy zwrócić uwagę na kontekst, ponieważ zwierzęta często warczą na siebie podczas zabawy, ale jeśli jest to obrona zabawki, jedzenia, terytorium, samicy lub manifestacja dominacji, należy zachować czujność, ponieważ pies może zaatakować swojego konkurenta. Szczególne miejsce zajmuje „chrząkanie”, które większość ludzi uważa za rodzaj warczenia, ale jest ono niezwykle pozytywne.
– Szczekanie. Tę technikę również należy postrzegać przez pryzmat kontekstu. Zwierzęta mogą się ze sobą bawić, a szczekając, po prostu okazują uczucia swojemu partnerowi, wspierają proces zabawy i komunikacji. W takim kontekście szczekanie będzie krótkie i wysokie lub pojedyncze i wstrzymane, próbując przyciągnąć uwagę. Natomiast seria szybkich, ciągłych lub niskich i głębokich szczeknięć wskazywałaby na ostrzeżenie przed atakiem, niepokój lub sygnał niebezpieczeństwa.
– Skomlenie. Skomlenie zazwyczaj wskazuje na dyskomfort, ból lub smutek, a czasami ma pozytywne konotacje. Proszę zwrócić uwagę na sytuację. Jeśli psy aktywnie węszą i wydają lekki skowyt, któremu towarzyszy lizanie, gdy się z nimi spotykasz, jest to wyraz radości i przyjemności.
– Wycie. Można to nazwać bardziej instynktownym sposobem komunikacji, który został przekazany psom od ich przodków – wilków. Często jest to przejaw samotności. Kiedy bliskie emocjonalnie psy są rozdzielone, mogą zacząć wyć, co oznacza, że tęsknią za sobą. Jeśli pies wyje w odpowiedzi na wycie innego psa, jest to sposób reagowania na drugiego psa.
Proszę zauważyć, że psy łączą dźwięki, na przykład: szczekanie i warczenie (niepewne zagrożenie lub zabawa), szczekanie i skomlenie (próba błagania o coś), skomlenie i wycie (tęsknota za towarzyszem, samotność).
Wnioski.
Sposoby komunikacji zwierząt różnią się od ludzkich, ale nie należy ich lekceważyć i uważać za prymitywne. W rzeczywistości psy mają złożony system komunikacji, który obejmuje znaki werbalne i niewerbalne, a także zapachy. Świat komunikacji naszych wiernych przyjaciół jest niesamowicie zdumiewający i bogaty. Podczas komunikacji psy kierują się dźwiękami, pozycjami ciała i zapachami. W ten sposób ustalają hierarchię, rozwiązują konflikty lub nawiązują przyjazną więź emocjonalną. Ten system znaków jest niezwykle złożony, dorównując nawet naszemu własnemu.
Znajomość systemu komunikacji znakowej i dźwiękowej naszych pupili jest ważna dla każdego troskliwego właściciela. Przede wszystkim daje nam możliwość zrozumienia zwierzęcia w celu uniknięcia konfliktów między zwierzętami w trudnych przypadkach. Ponadto pozwala nam nauczyć się rozumieć nasze ogony, ponieważ ich komunikacja z własnym gatunkiem nie różni się od komunikacji z nami. I zgodzą się Państwo, że jest to dla nas niezwykle przydatne i interesujące doświadczenie, które pozwala nam wykorzystać zdolności zwierząt, rozumiejąc ich znaczenie, dla dobra ludzkości.
