Tężec jest rzadką, ale niezwykle niebezpieczną chorobą wywoływaną przez bakterię Clostridium tetani. Jej zarodniki żyją w glebie, kurzu, a nawet na powierzchniach przedmiotów. Dostają się do organizmu psa poprzez urazy: ugryzienia, głębokie zadrapania, rany kłute lub wszelkie uszkodzenia skóry, które miały kontakt z podłożem. W środowisku pozbawionym powietrza (głęboka rana z niewielką ilością tlenu) bakteria zaczyna aktywnie uwalniać toksynę zwaną tetanospasminą. To właśnie ta toksyna wpływa na układ nerwowy i prowadzi do charakterystycznych drgawek i skurczów.
W przeciwieństwie do wielu innych infekcji, to nie sama bakteria jest niebezpieczna w tężcu, ale toksyna, która szybko rozprzestrzenia się w organizmie i działa na neurony. Blokuje sygnały hamujące w układzie nerwowym, powodując ciągłe i bolesne skurcze mięśni.
Objawy zatrucia tężcem
Tężec u psów ma okres inkubacji od 3-5 dni do 3 tygodni. Często właściciele nie kojarzą drobnej rany z rozwojem poważnego stanu, więc konsultują się z lekarzem, gdy pojawiają się oczywiste objawy. Wśród nich:
Sztywność ruchów. Pies zaczyna chodzić „drewnianie”, z wyciągniętymi łapami.
Skurcze szczęki. Zwierzę ma trudności z otwarciem pyska, co powoduje problemy z jedzeniem i piciem wody.
Silne drgawki. Pojawiają się po najmniejszym podrażnieniu – głośnym dźwięku, dotyku, a nawet świetle.
Napięty wyraz twarzy. Uszy są uniesione, oczy szeroko otwarte, a kąciki ust wydają się być „rozciągnięte” w sztucznym uśmiechu.
Ślinotok i problemy z połykaniem. Z powodu skurczu gardła pies może się dusić.
Zaburzenia oddychania. W ciężkich przypadkach skurcze przepony i mięśni klatki piersiowej prawie uniemożliwiają oddychanie, co może prowadzić do śmierci.
Nieleczony tężec w większości przypadków kończy się tragicznie. Nawet w przypadku szybkiego leczenia rokowania pozostają poważne.
Leczenie i zapobieganie tężcowi u psów
Leczenie tężca
Leczenie tej choroby jest zawsze trudne i może być przeprowadzone tylko w klinice weterynaryjnej. Samodzielne leczenie w domu jest niebezpieczne i daje niewielkie szanse na uratowanie psa. Główne etapy terapii obejmują
Podanie antytoksyny tężcowej. Jest to przeciwciało neutralizujące toksynę, która nie zdążyła jeszcze związać się z tkanką nerwową. Im wcześniej zostanie podana, tym większa szansa na sukces.
Antybiotyki. Najczęściej stosuje się metronidazol w celu zabicia bakterii w ranie. W niektórych przypadkach stosuje się penicyliny, ale pod nadzorem lekarza.
Chirurgiczne leczenie rany. Dotknięte obszary są oczyszczane z brudu i martwej tkanki, aby powstrzymać rozwój bakterii.
Środki uspokajające i zwiotczające mięśnie. Pomagają złagodzić bolesne skurcze i zmniejszyć wrażliwość układu nerwowego.
Wsparcie oddechowe. W ciężkich przypadkach może być wymagana sztuczna wentylacja płuc, ponieważ skurcze przepony blokują naturalne oddychanie.
Intensywna terapia. Obejmuje płyny dożylne, środki przeciwbólowe, kontrolę temperatury i specjalne karmienie.
Nawet przy kompleksowym leczeniu śmiertelność z powodu tężca u psów pozostaje wysoka. Jednak terminowa wizyta u weterynarza znacznie zwiększa szanse na wyzdrowienie.
Wnioski.
Tężec rozwija się szybko i nie należy ignorować jego objawów. Najlepszą obroną jest odpowiednie leczenie ran i uważne obserwowanie stanu zdrowia Twojego pupila. W przypadku podejrzenia tężca ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z weterynarzem, ponieważ życie psa zależy od szybkości twoich działań.
