W kręgach naukowych kwestia wpływu koloru sierści na charakter kota jest ciągłym źródłem debat. Nawet gdy wydaje się, że zgadzają się co do opinii, kwestia ta jest później ponownie podnoszona na wyższym szczeblu. Genetyka rzeczywiście może w pewnym stopniu kształtować zachowanie, ponieważ geny odpowiedzialne za kolor są czasami powiązane z innymi cechami organizmu. Przykładowo, badania wykazały, że koty trójkolorowe (szylkretowe i szylkretowe) mają niekiedy bardziej niezależną naturę (o czym pisaliśmy już w jednym z naszych artykułów na temat umaszczenia kotów), podczas gdy koty czarne są spokojniejsze i mniej agresywne. Naukowcy podkreślają jednak, że nie ma bezpośredniej korelacji między kolorem a charakterem. Znacznie większy wpływ ma rasa, dziedziczność po rodzicach oraz warunki, w jakich kot dorasta. Innymi słowy, kolor może pokazywać pewne tendencje, ale nigdy w pełni nie determinuje charakteru.
Z punktu widzenia zwykłego właściciela, kolor umaszczenia często staje się powodem do stereotypów. Białe koty postrzegane są jako łagodne i wrażliwe, rude jako energiczne i psotne, a czarne jako tajemnicze i spokojne. Taka „klasyfikacja” mówi więcej o ludzkich wyobrażeniach niż o rzeczywistości. Charakter każdego kota jest kształtowany przez jego otoczenie: uwagę właściciela, poziom opieki, zabawy i doświadczenia z dzieciństwa. Jeśli rudy kot dorastał w ciepłej atmosferze, będzie czuły, a jeśli biały kot był zaniedbywany, może stać się wycofany i nerwowy. Dlatego logiczne jest przyznanie, że kolor sierści nie determinuje charakteru, a jedynie tworzy iluzję pewnych cech, które przypisujemy zwierzęciu.
Podsumowując, nauka nie znalazła bezpośrednich dowodów na związek między kolorem sierści kota a jego temperamentem, a logika sugeruje, że prawdziwy charakter kształtuje się poprzez miłość, uwagę i wychowanie.
