Kiedy w rodzinie pojawia się dziecko, wszystko się zmienia – rytm życia, atmosfera emocjonalna, codzienne nawyki. Ale nie tylko mama i tata odczuwają te zmiany – zwierzęta domowe, zwłaszcza psy, również doświadczają stresu. I bardzo często – zazdrość. Wielu właścicieli nie spodziewa się, że ich wierny pies może zareagować niechęcią lub nieufnością na dziecko, ponieważ wcześniej był czuły, posłuszny i zawsze blisko. Ale zachowanie psa jest zwierciadłem naszej uwagi. A kiedy nagle znika, pies może walczyć o nią najlepiej jak potrafi.

Dlaczego pies jest zazdrosny?

Zazdrość nie jest kaprysem ani „zazdrością” jak u ludzi. Dla psa jest to emocjonalna reakcja na zmianę hierarchii lub warunków życia. Wraz z pojawieniem się dziecka, zwierzę nagle traci swoją zwykłą dawkę uwagi, uczucia, zabawy, spacerów. To, co kiedyś było „tylko jego” – Pana ręce, kanapa, głos – teraz należy do kogoś nowego. Ponadto pies może postrzegać dziecko jako zagrożenie – głośno płacze, ma nieznany zapach, przeszkadza w odpoczynku, przerywa ciszę. Jeśli do tej pory pies uważał się za „dziecko w rodzinie”, zmiana ról jest dla niego szczególnie trudna. Nawet przyjazne i spokojne zwierzęta mogą okazywać zazdrość, zwłaszcza gdy uwaga właściciela jest gwałtownie przesunięta.

Jak objawia się zazdrość

Objawy zazdrości mogą być bardzo różne i nie zawsze oczywiste. Dla niektórych osób jest to zachowanie demonstracyjne: pies zaczyna skomleć, siada między tobą a dzieckiem, przynosi zabawki, domaga się uwagi. Ktoś – wręcz przeciwnie, wycofanie się w głąb siebie, ignorowanie poleceń, letarg. Często właściciele zauważają, że pies zaczyna robić „na przekór”: żuje rzeczy dzieci, załatwia potrzeby w nieodpowiednich miejscach lub wpada w złość, gdy biorą dziecko w ramiona. W bardziej niepokojących przypadkach pies może stać się agresywny, warczeć, a nawet próbować ugryźć dziecko lub osobę wchodzącą z nim w interakcję. Jest to sygnał poważnego napięcia, które wymaga natychmiastowej reakcji.

Jak pomóc psu zaakceptować dziecko?

Aby uniknąć lub zmniejszyć zazdrość, ważne jest, aby pokazać psu, że nie jest on dodatkiem. Pańska miłość jest nadal obecna – po prostu trzeba się nią bardziej dzielić. Do Państwa należy nauczenie psa, że posiadanie dziecka nie jest karą, ale nowym doświadczeniem, w którym ma on swoje miejsce.

Najważniejsza jest uwaga. Nie muszą Państwo wracać do długich spacerów i godzinnych zabaw (co często jest niemożliwe przy niemowlęciu), ale 10-15 minut świadomego kontaktu dziennie jest koniecznością. Spojrzenie, słowa, dotyk, zabawa – wszystko to mówi psu: „Nadal jesteś dla mnie ważny”. Pożądane jest, aby te chwile nie pokrywały się z czasem interakcji z dzieckiem, aby pies nie kojarzył „miłości” z „rywalizacją”.

Kolejnym kluczem jest stopniowe wprowadzanie dziecka. Proszę nie pozwolić psu od razu podejść zbyt blisko, ale proszę pozwolić mu powąchać rzeczy dziecka, usłyszeć jego głos i przyzwyczaić się do jego zapachu. Proszę to robić spokojnie, bez nerwów, a każdą spokojną reakcję zachęcać miłym słowem lub smakołykiem. Pies musi zrozumieć, że dziecko jest źródłem dobrych rzeczy, a nie powodem do strachu lub napięcia.

Bardzo skuteczne jest stworzenie psu „jego strefy” – kącika, w którym dziecko nigdy nie przebywa. Może to być legowisko, miejsce do spania, miejsce do odpoczynku. W ten sposób sygnalizują Państwo: mają Państwo bezpieczne miejsce, w którym nikt Państwu nie przeszkadza.

I najważniejsze: proszę nie karać psa za zazdrość, nie besztać, nie krzyczeć. Kara tylko pogłębi strach i zwiększy agresję. Zamiast tego proszę zwracać uwagę na pozytywne momenty: kiedy pies zachowuje się spokojnie przy dziecku, ignoruje jego płacz, nie przeszkadza w komunikacji z dzieckiem – chwal, dawaj smakołyki. Zachowanie wzmocnione życzliwością jest wzmacniane i powtarzane.

Proszę nauczyć psa, że dziecko nie jest rywalem, ale nowym członkiem „stada”, z którym można się zaprzyjaźnić, żyć blisko i dzielić się miłością.

Wnioski

Pojawienie się dziecka jest szczęściem dla rodziny, a także sprawdzianem dla zwierzęcia. Zazdrość psa jest naturalną reakcją, która nie czyni go „złym” lub „niebezpiecznym”. Jest to po prostu sygnał, że ona również chce być wysłuchana, zauważona, kochana. Państwa zadaniem jest pomóc jej przejść przez ten etap bez stresu. Dzięki równowadze, czasowi i nauce nowych zasad życia, mogą Państwo stworzyć silną harmonię między dzieckiem a psem – taką, która będzie podstawą prawdziwej przyjaźni na całe życie.